Bucuresti! Inderdaad van Zagreb naar Boekarest, ruim 1200km door Kroatie, langs de Donau in Servie (en door Novi Sad en Belgrado) en vervolgens door Roemenie. Einddoel Istanbul komt in zicht, maar eerst even nagenieten van dit avontuur. Want zo voelde het wel, alsof we weer een beetje op reis waren. Binnenkort meer, hier alvast wat leuke foto's.

De nieuwe werkelijkheid: stap voor stap zuid-oostwaarts

En zo is het dan zo maar  maart 2013. Het fietsen en reizen lonkt nog steeds, maar de werkelijkheid laat zich opdelen in stapjes. Die stapjes leiden ons langzaam maar zeker steeds verder oostwaarts. De eerste drie stappen:
zomer 2010: van Groningen naar Berlijn, zomer 2011: van Berlijn naar Wenen, zomer 2012: van Wenen naar Zagreb.

En deze zomer: van Zagreb naar .....

We zijn weer thuis!

We zijn weer thuis, inmiddels al enige weken. De kinderen weer naar school, zelf weer aan het werk. Weg van de lekkere curry's, de vriendelijke mensen, het vrije leven. Af en toe dwalen mijn gedachten weg en zie ik de beelden weer terug...

Niemandsland

Inmiddels begeven we ons in het niemandsland tussen weemoed (naar het fietsen en leven in Azie) en het verlangen (naar de mensen, ons eigen huis in Nederland). In ons geval is dat niemandsland Port Dickson waar we een erg ontspannen laatste week beleven. Wellicht vinden we ook nog tijd om de balans op te maken en dit met jullie te delen. Hierbij nog even een foto van de kaart van Maleisie.

Quiz-uitslag

Woensdag 1 april: de hoogste tijd voor de uitslag van de quiz. Eerst maar even de juiste antwoorden:

Vraag 1: d: Duitsland, Thailand, Maleisie, Singapore.
Vraag 2: b: 76 km van Trang naar Thung Wa in Thailand.
Vraag 3: b: KLIA: Kuala Lumpur International Airport.
Vraag 4: b: Patricia: de details zal ik u hier besparen.
Vraag 5: d: Ko Muk, Ko Turatao, Pulau Penang, Pulau Pangkor, Pulau Tioman (en eigenlijk ook Singapore)
Vraag 6: d: Shah Alam.
Vraag 7: b: Isabel
Vraag 8: b: 1 klapband (en dat op ruim 2900 kilometer).
Vraag 9: d: 60 verschillende bedden/slaapplaatsen (inmiddels op onze eindplek PD, het 67ste bed).
Vraag 10: c: Belanda.

De fotografen hoeven dus niet naar de Zwanenbloem in Zwolle.
De eerste prijs is voor Sigrid, Erik en Nathan met slechts 3 foute antwoorden. De 10 RM komen eraan.
De tweede/troostprijs (1 SD) met 4 foute antwoorden gaat naar Katja.

Over de uitslag kan vanaf aanstaande zondag worden gediscussieerd.
Namens de jury (Isabel, Tycho en Daniel): gegroet.

een ingezonden bericht

Voor kleine kinderen wordt de wereld steeds kleiner,
Voor grote kinderen ook steeds groter,
Voor luie lizzards blijft het onbegrijpelijk kruipen.
Volwassenen moet in de wereld zichzelf en hun
Naasten zien te bedruipen.

Janis de Rijke

'There's nothing that the road can not heal'

Deze regel uit het lied Moab van een van de beste platen van 2008 (Conor Oberst & the Mystic Valley Band) is voor Patries en mij de afgelopen periode een soort lijflied geworden. Rode draad in deze reis is en blijft het fietsen. De ervaring van de natuur, de mensen en alles wat we zien en meemaken op de fiets is intens. De momenten dat we een dorp of een stadje binnenfietsen na een ochtend lekker fietsen blijven heerlijk. 'Gone beneath my wheels', is ook zo'n fijne regel van Conor. Het asfalt onder je wielen voelen doorglijden, terugkijken en een weg zien die door de groene Maleise heuvels slingert. Isabel die als de Colombiaanse klimgeit Luis Herrera mij vlak voor de top nog passeert; Daniel die als een jonge Steven Rooks met zijn shirt open in een strak tempo zijn neus snuitend doorfietst. Wie dacht dat met het bereiken van Kota Baru en nog maar 3 weekjes te gaan de fietsen in het slot gingen heeft het dan ook mis. De afgelopen weken hebben we heerlijk gefietst over een heuvelachtig terrein door het binnenland van Maleisie. Na Kota Baru hebben we de zogenaamde jungle-trein genomen om 8 uur later Kuala Lipis te belanden. Daar even bijgekomen en via een aantal prachtige (60+) etappes zijn we nu in Kuala Pilah. Grappig ook hoe we in een weekje van het echte Maleise Kota Baru via het Indiaas georienteerde Kuala Lipis en het Chinese Mentakab en Teriang weer een dwarsdoorsnede van Maleisie hebben meegemaakt. En ook nog even op een olifant gereden in Kuala Gandah waar een olifantenterugplaatsingproject is. In Seremban en KL wachten ons weer de grote westerse shopping malls, het blijft wat dat betreft toch een maf land dat Maleisie.

Nog een paar etappes. Morgen fietsen we naar Seremban, van daaruit een paar uitstapjes in de omgeving van Kuala Lumpur. Daarna fietsen we (zaterdag) door naar Port Dickson, voor nog een weekje aan het strand. Jazeker, de laatste week wordt er niet meer gefietst. Ook nu al hebben we steeds meer een vakantiegevoel (wat we koesteren door af en toe een hotel met een zwembadje te nemen). Langzaam maar zeker groeit er een voldaan gevoel over wat we allemaal met elkaar gezien, beleefd, gedaan en geproefd hebben. We gaan nog even genieten van wat Maleisie ons te bieden heeft, in het fijne vooruitzicht straks ons leventje in Nederland weer op te kunnen pakken.