Fietsen

De eerste fietskilometers zijn afgelegd! Na een aantal dagen acclimatiseren zijn we vorig weekeinde voor het eerst op de fiets gestapt. Als een klein optochtje trekken we door het Thaise land, aangemoedigd door de veelal toeterende mensen. Overstekende koeien, veel (blaffende) zwerfhonden en af en toe apen houden ons vooralsnog niet tegen. De wegen zijn zeer goed, wat het fietsen een stuk gemakkelijker maakt. Soms ontkomen we niet aan de Highway 4, maar we proberen zo veel mogelijk kleine landweggetjes te zoeken. Tot nu toe eindigen we aan de kust zodat we daarna een frisse duik in de Golf van Thailand kunnen nemen. Na een aantal dagen in een klein dorpje hebben we de donderdag en vrijdag weer gefietst. Nu iets verder (in totaal 80 km). De eerste dag lukte het niet goed om een hele fijne slaapplek te vinden, zodat we ergens langs de snelweg eindigden. De kinderen blijven nog steeds erg flexibel en accepteren alles wat er op hun af komt. Vandaag, 31 oktober, zijn we vroeg opgestaan en al voor tien uur waren we in Prachuap. Hier blijven we de komende dagen, om verdere plan de campagne te maken. De eerste indruk over het fietsen is dat het goed gaat, maar dat het belangrijk is om vroeg op te staan. Rond een uur of elf a twaalf is het vaak al behoorlijk warm, en 's middags fietsen is vooralsnog niet te doen.
De komende dagen blijven we in Prachuap Khirikhan, een heel gemiddeld Thais stadje met een goede nightmarket met veel verse vis. Op zulke dagen maken de kinderen hun huiswerk, checken we onze mail (bedankt voor de uitslagen jongens, we staan nog steeds bovenaan!), en doen een uitstapje. Zo is er hier een heuvel met 403 treden met bovenop een tempel van waaruit je een mooi uitzicht hebt. Bovendien wordt je vergezeld van hordes apen. Benieuwd wie er vanmiddag naar boven durft!

Patricia schrijft (ook eens wat):
Het valt me erg mee wat de kinderen allemaal eten, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is eten ze op straat ee gele rijst met kip, heeerlijk vonden ze het. Sommige dingen ook wel minder natuurlijk, 2 keer fried rice op een dag is wel wat veel..., mmaar ze krijgen ook wel chips of cakejes en al 2 keer frietjes. er is altijd wel wat te eten te vinden wat ze wel lekker vinden.
Nu spelen ze in het trappenhuis, buiten is het te warm, heetste moment van de dag.
Het ritme is 's ochtens op tijd opstaan, daarna wat doen, huiswerk, fietsen of een uitstapje. Daarna lunchen(rijst of noodles of noodlessoup), soms in de hotelkamer, soms ergens in ee restaurantje. daarna chillen zij met de nintendo's wij met een boek. Daarna samen spelletjes doen, daarna weer zwemmen of een ander uitstapje en daarna weer een restaurantje zoeken om lekker te eten (rijst, noodles,kip, mixed vegetables met seafood, omeletje, thaise kroeppoek) voor iedereen wat.

De thai houden volgens mij erg van kinderen, ze krijgen veel positieve aandacht, tycho wordt er wel eens verlegen van. Op de fiets vinden ze ons erg grappig, er wordt veel gelachen als we langsfietsen.

Daan en Is zijn net met zijn tweeen in een winkeltje wat lekkers gaan halen, knap dat ze dat durven. De prijzen zijn hier gewoon vast, we hoeven dus niet constant af te dingen. Nu zit een Thaise mevrouw Isabels haar te doen, Isabel vind die aandacht wel leuk.

Ze zijn blij dat we er zijn!

Inderdaad, het lijkt wel of de Thai blij zijn dat we er zijn. In de loop van de eerste dag in Thailand zijn Daniel enigzins verbaasd: het lijkt wel of de mensen hier blij zijn dat we er zijn! De Thai zijn erg vriendelijk, zeker tegenover de kinderen zijn ze heel aardig en vooral de kleine Tycho moet zich aardig wat laten wel gevallen. Ze lachen naar hem en af en toe voelen ze ook even aan zijn arm of gezicht. Maar ze doen dat op zo'n vriendelijke manier dat hij het wel prima vindt.
In meerdere opzichten valt Thailand als een warme deken over ons. De warmte, de geuren, het eten, de mensen: het is volop Azie waar we in terecht zijn gekomen.
En dat na een vermoeiende reis in het vliegtuig. Het vliegen viel de kinderen een beetje tegen: saai, weinig ruimte en slecht geslapen. Toen de volgende dag op het vliegveld in Bangkok de beloofde busjes die ons naar Hua Hin zouden brengen er niet waren, besloot Daniel op het vliegveld nog even een tukje te doen. Uiteindelijk arriveerden we woensdag eind van de middag op ons resortje, waar het al direct erg prettig was dat we voor de eerste dagen een zwembad bij ons verblijf hebben.
Ondertussen zijn we al redelijk gewend aan het Thaise leven. De kinderen zijn erg flexibel en voelen zich snel vertrouwd. Isabel durft met behulp van haar aanwijsboekje in een restaurantje zelf te vragen waar het toilet is. Het zwembadje is zoals gezegd erg prettig om af en toe de ergste warmte van ons af te spoelen, hoewel het met dertig graden en af en toe een tropisch regenbuitje ook nog wel mee valt. Ook het eten gaat goed en we zijn al een keer met de tuk-tuk naar de stad gegaan. Het slapen gaat ook goed, we zijn door de slechte nacht in het vliegtuig al snel ingesteld op het feit dat het hier vijf uur vroeger is.
Henk en Patries hebben beide al een stukje gefietst om een idee te krijgen van hoe het is om hier te fietsen. Morgen moeten we uit ons resortje, en gaan we met z'n allen op de fiets, een stukje verderop langs de kust richting het zuiden.

Al met al zijn de eerste dagen dus goed verlopen. We zijn blij dat we er zijn!!

Alles ingepakt?

Dit is alles, tenminste wat we mee gaan nemen. Het valt ons reuze mee. 4 fietsen, een aanhangfiets, 4 of 6 fietstassen achter, 4 fietstassen voor, een extra tas voor achterop, schoolspullen, boekjes, dé voetbal, medicijnen, reserve onderdelen voor de fietsen en zo nog heel wat zaken van de paklijkst.

Het is best een opgeruimd gevoel om alles wat je nodig hebt tot een minimum te beperken en het daar mee te doen. En we fietsen de wereld niet af natuurlijk, ook in Azie zullen we nieuwe kleding kopen. Maar af en toe een nieuwe Donald Duck per luchtpost is natuurlijk erg welkom!

Herfstvakantie na een hete Thailand-middag

De herfstvakantie is begonnen! Daarmee hebben de kinderen hun laatste schooldag achter de rug. En wat voor één!
Tycho kwam thuis met een dikke kus van juf Margot en daar werd hij toch wel een beetje verlegen van! Isabel had van alle kinderen van de klas een wereldkaart gekregen met daarop gelukwensen en een tekening van iedereen.
In groep 6 had juf Gea een echte Thailand-middag georganiseerd. Er waren lekkere hapjes (hoewel: hete nootjes!) en er was kokosnootmelk die toch minder lekker smaakte dan het lijkt. Een kaart van Thailand, een film, budhabeeldjes, een budhakussen! Gister was er al een Thaise vlag gemaakt. Ook hadden de kinderen uit de klas een mooi dagboek gemaakt, waarin een ieder alvast wat had geschreven. En ja hoor: we zullen oppassen voor enge ziektes en lekke banden!

Vriend Joris had (samen met zijn moeder) een prachtig foto-album gemaakt zodat we af en toe nog naar de school, de buurt en natuurlijk naar Joris zelf kunnen kijken.

En, hebben de kinderen er al een beetje zin in? Daniel en Isabel krijgen er inderdaad steeds meer zin ('ik vind het leuk om te gaan, maar een beetje stom dat we zo lang gaan') en kunnen het ook enigzins bevatten. Zo lang ze nog hier zijn, gaat hun leven hier natuurlijk gewoon door, en daar genieten ze ook erg van. Tycho stelt dagelijks de vraag: 'Waaarom gaan we eigenlijk naar Thailand?' Het blijkt toch moelijk om dit aan een 5-jarige uit te leggen. Momenteel lijkt dan ook voor hem het beste te zijn om te vertellen dat we over 26 weken gewoon weer terugkomen.

Wat zijn onze plannen?

We vertrekken volgende week dinsdagochtend per trein naar Dusseldorf. Vandaar vliegen we 's avonds om 17.20 uur naar Bangkok. De volgende ochtend om 9.00 Thaise tijd (4.00 uur nl tijd) landen we daar. Wilden we eerst nog direct doorvliegen, nu hebben we bedacht om een uur of twee onder Bangkok (zuidwaarts, op het smalle stuk zeg maar) te acclimatiseren in Cha'am of Hua Hin. Dit is qua weer en qua vervolg de beste optie. Na een tijdje zullen we afzakken richting het zuiden, tenminste zoals we het nu hebben bedacht, en we willen eigenlijk vlot door Thailand (voor zover dat kan op een fiets met drie kinderen natuurlijk) richting Maleisie. Een en ander zal natuurlijk afhangen van hoe het gaat.

Kaal

Ieder bereid zich voor op zijn eigen manier. Het filmpje spreekt voor zichzelf: Patries bereidt zich voor op het warme weer door ook het laatste restje haar te verwijderen. 25 mm is er nog over: lekker fris om het hoofd!

Overigens is ons lijstje nagenoeg afgewerkt. De komende dagen staan in het teken van afscheid nemen: de laatste turntraining, de laatste voetbaltraining, de laatste schooldagen, vrienden en familie voor de laatste keer ontmoeten. En langzaam maar zeker vooruit dromen: over een week zitten we in het vliegtuig, over 8 dagen met ons voeten in het zand. Een dezer dagen meer over onze plannen.

Op veler verzoek: voor én na:

Voorbereiding: nog 8 keer eten

Hoe bereid je jezelf voor op een half jaar fietsen in Azie? En wat momenteel nog belangrijker is: hoe bereiden we de kinderen er op voor.
Patries en ik zijn al vrij van af 1 oktober. De eerste dagen genoten we volop: de vrijheid en het niet hoeven werken en de naderende reis gaven ons veel energie. De eerste dagen werkten we dan ook driftig ons lijstje af en vlak voor de kinderen uit school kwamen zeiden we dan tegen elkaar: we hebben weer veel gedaan vandaag! En dan hadden we ook nog tijd om even rustig te wandelen, uitgebreid koffie te drinken etc. In de loop van de vorige week vloog het me even aan: we gaan echt! Langzaam nam de spanning bezit van me, enige nervositeit is mij niet vreemd. Hoe gaan de kinderen reageren, ontnemen we ze niet van alles, wat moet ik als boerenzoon nou met zo'n reis etc. Gelukkig heeft Patries daar toch minder last van, wel enige kriebels, maar toch vooral zin om te gaan. Ze liep vandaag dan ook nog ontspannen de vier mijl met een jongere van haar werk.
Ons lijstje is inmiddels aardig geslonken en ook de kinderen raken langzaam aan voorbereid. Een afvinklijstje met de dagen voor Tych, een menulijst voor de komende week wat we allemaal nog willen eten nu het nog kan, de tassen al voorzichtig een beetje gepakt en een videotje over Thailand gekeken om alvast een beetje in de stemming te komen. En natuurlijk spelen we veel potje Op Stap, het nostaligische fietsspel, om de nodige fietsvibes te kweken.

We gaan, en zij gaan mee!

Voor ik het vergeet en de komende dagen ga uitweiden over de voorbereidingen, even de reizigers voorstellen: Tycho (5 jaar), Daniel (9 jaar) en Isabel (bijna 8 jaar).

Coole shirts!

Woensdagmiddag 8 oktober. Een pakketje bij de post verstoorde onze middagvoorbereidingen. Wat bleek: twee coole shirts met achterop www.bakkersbikeblog.blogspot.com. Hmm, mij zij het niets, Patries ook niet. Internet bood al snel de uitkomst: Karin en Bob schenken ons twee retro/dance-coole t-shirts en deze blog waarop de komende periode ons verblijf in Azie te volgen is. Dank! Vanaf vandaag zullen we regelmatig verslag doen, voorlopig nog even van de voorbereidingen, want we vertrekken pas de 21e oktober. Hoewel, dat is natuurlijk al over 12 nachtjes!

Hoi Henk en Patricia

Hey boy
Hey girl
superstar deejay

Here we go !!!!!!!!!






Daar gaan jullie dan.

Onwijs veel plezier.

Veel liefs,

Bob en Karin

PS Bel ons voor jullie inloggegevens, dan blijft iedereen op de hoogte van het thaise wel en wee.