Hoe bevalt het reizen met de kinderen?

Daar is eigenlijk maar een antwoord op mogelijk, namelijk heel goed!

Maar natuurlijk is er ook een nadeel. De kinderen geven de grens aan van wat mogelijk is. Dat houdt bijv. in eigenlijk niet meer dan +/- 55 km per dag fietsen en op die afstand moet dan wel een hotel zijn. Of voldoende rustdagen inlassen, of niet naar een te heuvelachtig gebied, wel een gebied met redelijk goede gezondheiszorg in de buurt, voor als er iemand echt ziek wordt.
Op dit moment zijn we aan het bedenken wat we nog zouden willen de komende 11 weken, Indonesie of India of Vietnam of toch in Maleisie blijven. En dan komen bovenstaande overwegingen allemaal aan de orde.

Maar: het is vooral erg leuk om met de kinderen op pad te zijn.
We zijn constant met zijn 5-en en dat is erg gezellig en we hebben veel lol. We leren de kinderen nog beter kennen (ik wist niet eens dat dat kon). Op de hotelkamers hebben we over het algemeen weinig ruimte, maar dit gaat erg goed.

De uitstapjes/activiteiten (tempelbezoek, dierentuin, grottentocht, waterval klimtocht etc.) is leuker met de kinderen. Ze zijn steeds erg enthousiast en uitgelaten en vragen en zien dingen waar je zelf niet aan gedacht had.

En het is erg leuk om te zien hoe ze steeds meer reizigers worden en wat ze allemaal leren.
Ze geven in het engels antwoord op de vragen van mensen. (waar vandaan, hoe heet je, hoe oud ben je). En we doen engelse les, veel dagelijkse woorden en zinnen. Willen graag betalen in restaurants. Zitten veel over de kaart gebogen, welke route hebben we al gehad en hoe gaan we verder. Rekenen vlot de Maleise Ringgit om in de euro of in de Thaise Baht, wat kost het eten, de hotelkamer etc.

Leren kleine teleurstellingen snel te verwerken, hebben ze toch niet die lekkere roti in dat restaurant, even slikken, maar dan toch de rijst met kip en dahl ook goed vinden (meestal als ze niet te moe zijn).

Leren doorzetten, als het fietsen even zwaar is, wel doorzetten want ze weten dat er over 15 kilometer weer een hotel is (en als het een paar pittige dagen waren een ijsje als extra beloning, helpt ook). Dus ook snel tevreden met weinig, een ijsje, een nieuwkleurboek, lekker koekjes, veel hebben ze niet nodig om blij te zijn en genoeg te doen te hebben, dat vind ik echt knap.

Het mooiste om te zien blijft dat ze alle drie zo ontspannen zijn en open staan voor nieuwe dingen en indrukken.

Tenslotte: we zijn nu in Mersing, aan de oostkust van Maleisie. Morgen gaan we naar het eiland Tioman om te relaxen aan het strand.

Oh ja: Henk is zijn dipje weer te boven en geniet weer van het reizen (dat ging dus snel over).