een ingezonden bericht

Voor kleine kinderen wordt de wereld steeds kleiner,
Voor grote kinderen ook steeds groter,
Voor luie lizzards blijft het onbegrijpelijk kruipen.
Volwassenen moet in de wereld zichzelf en hun
Naasten zien te bedruipen.

Janis de Rijke

'There's nothing that the road can not heal'

Deze regel uit het lied Moab van een van de beste platen van 2008 (Conor Oberst & the Mystic Valley Band) is voor Patries en mij de afgelopen periode een soort lijflied geworden. Rode draad in deze reis is en blijft het fietsen. De ervaring van de natuur, de mensen en alles wat we zien en meemaken op de fiets is intens. De momenten dat we een dorp of een stadje binnenfietsen na een ochtend lekker fietsen blijven heerlijk. 'Gone beneath my wheels', is ook zo'n fijne regel van Conor. Het asfalt onder je wielen voelen doorglijden, terugkijken en een weg zien die door de groene Maleise heuvels slingert. Isabel die als de Colombiaanse klimgeit Luis Herrera mij vlak voor de top nog passeert; Daniel die als een jonge Steven Rooks met zijn shirt open in een strak tempo zijn neus snuitend doorfietst. Wie dacht dat met het bereiken van Kota Baru en nog maar 3 weekjes te gaan de fietsen in het slot gingen heeft het dan ook mis. De afgelopen weken hebben we heerlijk gefietst over een heuvelachtig terrein door het binnenland van Maleisie. Na Kota Baru hebben we de zogenaamde jungle-trein genomen om 8 uur later Kuala Lipis te belanden. Daar even bijgekomen en via een aantal prachtige (60+) etappes zijn we nu in Kuala Pilah. Grappig ook hoe we in een weekje van het echte Maleise Kota Baru via het Indiaas georienteerde Kuala Lipis en het Chinese Mentakab en Teriang weer een dwarsdoorsnede van Maleisie hebben meegemaakt. En ook nog even op een olifant gereden in Kuala Gandah waar een olifantenterugplaatsingproject is. In Seremban en KL wachten ons weer de grote westerse shopping malls, het blijft wat dat betreft toch een maf land dat Maleisie.

Nog een paar etappes. Morgen fietsen we naar Seremban, van daaruit een paar uitstapjes in de omgeving van Kuala Lumpur. Daarna fietsen we (zaterdag) door naar Port Dickson, voor nog een weekje aan het strand. Jazeker, de laatste week wordt er niet meer gefietst. Ook nu al hebben we steeds meer een vakantiegevoel (wat we koesteren door af en toe een hotel met een zwembadje te nemen). Langzaam maar zeker groeit er een voldaan gevoel over wat we allemaal met elkaar gezien, beleefd, gedaan en geproefd hebben. We gaan nog even genieten van wat Maleisie ons te bieden heeft, in het fijne vooruitzicht straks ons leventje in Nederland weer op te kunnen pakken.

Quiz! Quiz! Quiz!

Ja beste mensen, langzaam maar zeker nadert het einde van ons tripje. Veel mensen hebben de blog gelezen en met ons meegeleefd. Hoogste tijd om uw kennis eens te testen. Daarom hebben wij 10 vragen voor u gemaakt. Voor elk goed antwoord ontvangt u 1 punt. De hoofdprijs is 10 Ringgit Malaysia (only). Tevens is er een klein troostprijsje van 1 Singapore Dollar. U kunt uw inzendingen insturen tot 1 april 2009 naar henkenpatries@hotmail.com.
Hier komen ze:

1) In hoeveel landen zijn we geweest op onze reis?
a 1
b 2
c 3
d 4

2) Wat was de langste fietsdag?
a 61 km
b 76 km
c 50 km
d 91 km

3) Hoe heet het vliegveld van waar we naar huis vliegen?
a Changi International Airport
b Kuala Lumpur International Airport
c Port Dickson Airport
d Bangkok International Airport

4) Wie is de 'broekpoeper' in onze groep?
a Henk
b Patricia
c Daniel
d Isabel
e Tycho

5) Op hoeveel eilanden zijn we geweest?
a 1
b 3
c 2
d 5
e 4

6) Waar staat de moskee met de hoogste minaretten in Maleisie?
a Alor Setar
b Kuala Lumpur
c Kota Bahru
d Shah Alam

7) Wie houdt het meeste van wc-papier?
a Tycho
b Isabel
c Henk
d Patricia

8) Hoeveel klapbanden/ lekke banden hebben we tot nu toe gehad?
a 3
b 1
c 5
d 10

9) In hoeveel bedden hebben we tot nu toe geslapen?
a 30
b 40
c 50
d 60

10) 'Where do you come from?'
a Terima Kasih
b Taman Negara
c Belanda
d Kop Khoen

Veel succes!

Kota Bahru

Ondertussen zijn we dus in Kota Bahru aangekomen en hebben 2490 kilometer gefietst. Weer een doel gehaald, altijd een fijn gevoel!!
Naarmate we dichter bij K.B. kwamen werden de dorpjes steeds armoediger. Vissers en boeren. Veel troep op straat, overal scharrelen er geiten en kippen, wat koeien en schapen, En iets meer kakkerlakken. De kippen worden geslachte en verkocht in hutjes langs de kant van de weg, ook een koe zagen we ontleed worden, al zijn ingwanden lagen keurig uitgestald.
Het wc-papier wordt een schaarser goed, we moeten de billen dan schoonmaken met water. Maar als we wc-papier hebben is vooral Isabel er erg blij mee. De moskeen die een aantal keer per dag over de omgeving hun gebeden schallen. Al met al "steeds meer Azie", zoals wij dat noemen. Zeker vergeleken met de west-kust van Maleisie, hier heeft de Grote stad Kota Bahru zelfs een dorps gevoel. We krijgen zo langzamerhand steeds meer zin om weer naar het Westen te gaan, dat betekend eerst naar de west-kust van Maleisie en over 3,5 week weer thuis.

De komende weken zien er ongeveer zo uit:
eerst nog 2 dagen hier in de buurt fietsen, dan als de fietsen erin passen met de "jungle-train" een heel stuk naar beneden, naar Thermeloh. Daar een olifanten-uitstapje, dan of fietsen of met de trein naar Seremban, wat dingen bekijken rondom Kuala Lumpur en de laatste week aan het strand in Port-Dickson, vlakbij het vliegveld.

Dit schrijft Isabel over Maleisie:
We zijn nu al 3 maanden in Maleisie, ik schrijf op wat allemaal anders is dan in Nederland.
Er zijn veel meer huizen van hout, dan van beton. De houten huizen zijn meestal met grappige luikjes en die met beton met een stevig hek eromheen.
Sommige mensen zeggen hallo als je langskomt en sommige mensen knikken of ze giegelen. Als je ergens zit te eten vragen mensen aan een andere tafel: weer du jouw kom from (sommige mensen, niet iedereen)
Ze hebben ook heel andere kleren zoals: sommige mensen hebben doeken om als rokken(mannen en vrouwen), maar ook heel heel sommige mensen helemaal van top tot teen bedekt behalve hun ogen(vrouwen).
Ook is er een keer met mij gebeurd, dat ik naar een speeltuin in een school wou, toen wou ik spelen en toen stopte iedereen met spelen en gingen ze mij aanstaren en durfde ik niet meer te spelen(mama zei ook dat het best logisch was).

Onderweg zien we ook dieren zoals: een keer onderweg zagen we een vrachtauto met apen en die apen gebruiken ze voor kokosnoten uit de boom te halen. En vaak zien we blauwe vogeltjes, wat ik nu best gewend ben!! En vaak op electriciteitsdraden langs de weg ook veel eekhoorntjes. En op de weg dode slangen, maar dat vinden we nu gewoon(een keer hebben we een levende slang gezien, een common cobra!)
We hebben heel veel avonturen beleefd!!
ISABEL

Tycho zegt:
We hebbe veel lizzards en gekko's gezien, grappige diertjes. Toen we een rivercruise gingen nemen hebben we aapjes gezien, eekhoorns, vissen en lizzards.
Ik heb pokemonkaarten gekocht en voetbalkaartjes, Torres zat er ook bij en ik heb een nieuw voetbalpakje, met Torres.
Ik kan 13 tellen onder water blijven. Ik vind het leuk om in de golven te duiken, mama leest veel boekjes voor.

Daniel schrijft:
Over 3 weken gaan we uit Kuala Lumpur (de hoofdstad van Malysia) naar Nederland vliegen.
Je kunt hier ook engelse kranten lezen, The Star of The Strait Times en op zondag the New Sunday Times. Daar staan soms ook de uitslagen van de Eredivisie in. Ook kun je voetbal op tv kijken, vaak wel laat, soms pas om 4 uur 's nachts.
Ook spaar ik engelse voetbal kaartjes van de premier leage(?) Ik spaar samen met Tych, we hebben er al 55. Ik heb ook een Barcelona shirt gekocht en een Manchester United.
Als je fietst liggen er veel dode dieren langs de weg, slangen, honden, katten, soms ook lizzards.
Over een paar dagen gaan we met de trein, wel ongeveer 10 uur.
Ondertussen kunnen we een paar woordjes Malay en tot 10 tellen, maar ik wel goed engels.
We hadden veel boekjes gekregen, ik heb ze bijna uit, jammer!
DANIEL

Kuala Terengganu

Blonde haren en bedekte haren

Op de markt van Kuala Terengganu

Sommige plaatsen vinden hun aantrekkingskracht in hoe ze klinken. Kuala Terengganu is zo'n plaats die ik al een tijdje op de kaart zag staan, goed vond klinken en waarnaar ik benieuwd was. Inmiddels zijn we er 24 uur en het blijkt een even prettige plaats als het klinkt. Er is een centrale markt met de hectiek van Azie, er zijn zowaar fietsriksja's die nog dienst doen, er is weer een fijn Indiaas eettentje en het ligt aan het water waardoor er altijd een fris windje waait en er minder verkeer is. We hebben ons geinstalleerd in een ruime familiekamer (die hebben ze hier bijna overal, meestal 2 dubbele bedden waarbij we dan een extra matras vragen) en doen leuke uitstapjes. Een turtlesanctuary (bedreigde schildpadden), een riviertocht door mangrovebos (en direct het hoofdstuk hierover in het aardrijkskundeboek van Daniel gedaan), batikken op Patries haar verjaardag, verschillende tochtjes met de bus (waar de deuren en ramen altijd openstaan)naar stadjes.

Het fietsen aan deze kant van Maleisie is heerlijk. Het is lekker vlak (fijn voor de kinderen), er is steeds minder verkeer, er zijn steeds meer dorpjes met mooie houten huizen en we fietsen langs de kust. Dat betekent hier van dat mooie, azuurblauwe (in ieder geval erg mooi helder) water, lange, lege stranden (behalve op vrijdag dan worden ze bevolkt door Maleisische families) en chaletjes op het strand. Een aantal keren al letterlijk vanuit ons chaletje het strand op, tien meter rechtdoor en dan dat lekkere water in. Erg fijn, vooral na een ochtend fietsen. En iedere 200 kilometer een stadje zoals nu Kuala Terengganu. Inmiddels staat de teller op 2283 kilometer en we hebben er nog een paar honderd voor de boeg tot we in Kota Bahru zijn vlak bij de grens met Thailand.