Blonde haren en bedekte haren
Op de markt van Kuala Terengganu
Sommige plaatsen vinden hun aantrekkingskracht in hoe ze klinken. Kuala Terengganu is zo'n plaats die ik al een tijdje op de kaart zag staan, goed vond klinken en waarnaar ik benieuwd was. Inmiddels zijn we er 24 uur en het blijkt een even prettige plaats als het klinkt. Er is een centrale markt met de hectiek van Azie, er zijn zowaar fietsriksja's die nog dienst doen, er is weer een fijn Indiaas eettentje en het ligt aan het water waardoor er altijd een fris windje waait en er minder verkeer is. We hebben ons geinstalleerd in een ruime familiekamer (die hebben ze hier bijna overal, meestal 2 dubbele bedden waarbij we dan een extra matras vragen) en doen leuke uitstapjes. Een turtlesanctuary (bedreigde schildpadden), een riviertocht door mangrovebos (en direct het hoofdstuk hierover in het aardrijkskundeboek van Daniel gedaan), batikken op Patries haar verjaardag, verschillende tochtjes met de bus (waar de deuren en ramen altijd openstaan)naar stadjes.
Het fietsen aan deze kant van Maleisie is heerlijk. Het is lekker vlak (fijn voor de kinderen), er is steeds minder verkeer, er zijn steeds meer dorpjes met mooie houten huizen en we fietsen langs de kust. Dat betekent hier van dat mooie, azuurblauwe (in ieder geval erg mooi helder) water, lange, lege stranden (behalve op vrijdag dan worden ze bevolkt door Maleisische families) en chaletjes op het strand. Een aantal keren al letterlijk vanuit ons chaletje het strand op, tien meter rechtdoor en dan dat lekkere water in. Erg fijn, vooral na een ochtend fietsen. En iedere 200 kilometer een stadje zoals nu Kuala Terengganu. Inmiddels staat de teller op 2283 kilometer en we hebben er nog een paar honderd voor de boeg tot we in Kota Bahru zijn vlak bij de grens met Thailand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten