Foto's (2)

Nog even wat foto's voor we naar het strand gaan. We zijn vanuit Penang naar Taiping gefietst. De eerste dag was heftig, door de vele auto's. De tweede dag ging beter. In verband met de drukte en de hitte ('s middags is het hier echt warm), beginnen we nog steeds 's ochtends vroeg. Voor de komende dagen hebben we een redelijk rustige weg kunnen vinden en we hopen dan ook om eerste kerstdag op Pulau Pangkor aan te komen, een eilandje voor de westkust van Maleisie. Het is al een behoorlijke tijd geleden dat we aan het strand zaten. Daarna fietsen we als het goed gaat richting Kuala Lumpur.

Huiswerk maken in de lobby van ons hotel in Taiping. Een mooi oud gebouw, met simpele basic kamers (voor 55 ringgit, zeg maar 12 euro, dit is wel het minimum, soms betalen we het dubbele). De laatste tijd slapen we veel met z'n allen op een kamer (familyroom noemen ze die hier, meestal twee dubbele bedden die we tegen elkaar aanschuiven).

Familieportretjes, jullie zien, we zien er allemaal nog fris en fruitig uit, ondanks het harde leven on the road.

Ons hotel in Taiping van de buitenkant.

Overal te koop ais coffee (juist, ijskoffie) en ais milo (chocolademelk met ijs). Lekker voor onderweg, met iets te knagen erbij.

Momenteel het favoriete eten van de kinderen: lekker kledderen met je handen, een beetje pittig, maar erg lekker. Een goede voorbereiding voor een vervolg van onze reis in India? Of wordt het toch met de boot naar Indonesie?

Zoek de verschillen.

Grenzen verleggen en evenwicht vinden

Grens van Thailand naar Maleisie

Blij met het pakketje van oma Yvonne

Verkoeling in de wateval na dag fietsen

De moskee van Alor Setar (binnen)

De moskee van de buitenkant


Pittige afdaling, hoge snelheden

Zwemmen in de waterval

Zwemmen op Ko Turatao (Thailand)

Patricia wandelt over het strand op Ko Turatao, een van de vele verlaten stranden die we in Thailand aantroffen.

Middageten, tijdens een fietsdag

Het is even geleden sinds ons vorig bericht, maar mochten we de vorige keer de indruk gewekt hebben alleen maar rustig aan te doen: ook het tegendeel is waar. Een kwestie van het goede evenwicht vinden. En grenzen verleggen. Een geografische grens zijn we overgegaan: van Thailand zijn we Maleisie in gefietst. In vele opzichten een heel ander land: 80 procent moslims, maar ook veel chinezen en indiers. Dat maakt dat het eten in ieder geval een stuk gevarieerder is. Het contact met de mensen is hier ook gemakkelijker omdat Maleisie een voormalig Britse kolonie is geweest en vele mensen hier Engels spreken. Ook een metrische grens hebben we de afgelopen weken overschreden: inmiddels staat er ruim 1000 kilometer op de teller. Fysiek levert dit vooralsnog niet al te veel problemen op. Henk en Patricia hebben regelmatig 'zware' benen na een paar dagen fietsen, iets waar de kinderen veel minder last van hebben. Voor hun is het reizen, het van plek naar plek gaan, het vermoeiendst. Iedere keer een ander bed om in te slapen, een andere omgeving, andere mensen. Als we ergens, zoals nu in Georgetown op Penang, langer blijven komen zijn meer tot rust. En dat is het evenwicht wat we proberen te vinden, een aantal dagen fietsen, een aantal dagen op een plek blijven en vandaaruit dingen doen. Het fietsen blijft toch een mooie manier om een land te leren kennen en vooral om op plekken te komen waar je anders niet zo makkelijk komt. Zo zijn we de grens van Thailand naar Maleisie over gefietst door het Thale Ban national park, omgegeven door jungle en het hoge gillende geluid van gibbon-apen. Daniel zal zo nog iets schrijven over de waterval in dit nationale park.

Soms is het moeilijk om een slaapplek te vinden op (voor ons) fietsafstand, af en toe is dat een gepuzzel en geregel. Dat kost best veel energie, maar uiteindelijk levert het ook weer mooie routes en oplossingen op. Een paar dagen geleden nog zaten we te puzzelen hoe we van Alor Setar naar Georgetown zouden fietsen. Inmiddels zijjn we er en hebben we een mooi avontuur achter de rug dat onverwachts eindigde bij een waterval vol zwemmende Maleisiers (de dames geheel gekleed), een euforische ferry-overtocht en de straatjes van Georgetown. Probleem in Maleisie (aan deze westkust) is de grote hoeveelheid auto's. Maleisie heeft in de afgelopen jaren een enorme economische boost gekregen en waar in Thailand de meeste mensen op een brommertje scheurden, kunnen velen zich hier een auto permiteren. Dat maakt het fietsen er hier niet leuker op. De komende weken gaan we maar eens bekijken hoe verder.

Over grenzen gesproken: de flexibiliteit en relaxtheid (is daar een ander woord voor) waarmee de kinderen zich hebben omgedoopt tot reizigers blijft fascinerend. Wat in het begin nog veel anders, nu zijn veel dingen gewoon. Daniel die met zijn handen indische curry naar binnen werkt (en dan zegt: gaan we hier morgen weer eten, het was zo lekker), Isabel die al lang weer geheel is opgevrolijkt en samen met Tycho en Daniel van een wandelingetje door de stad een gevaarlijk spel maakt, Tycho die geprikt wordt door een kwal en zich vol bravoure weer in het water stort. Zoals gezegd is het soms ook warm en hebben we het even zwaar, maar over het algemeen verloopt het goed.

De kinderen maken regelmatig hun huiswerk. Voor Isabel is het ontspannend en ze vindt over het algemeen leuk, Daniel heeft wel eens meer moeite om zich te concentreren, als de knop eenmaal om is dan lukt het weer prima.

Daniel schrijft:

We zijn nu in Maleisie. Het is hier anders dan in Thailand. Een klein beetje anders. Er zijn verschillende mensen: Indiers, Chinezen en Maleisiers. Veel grote steden hebben een Chinatown en een Little India. Er zijn veel moslims en een moskee en veel vrouwen met een hoofddoek. In Alor Setar staat een mast, hij is 165,5 meter hoog, we hebben hem beklommen.

Toen we nog in Thailand waren gingen we een waterval beklimmen. Vanaf de bungalow gingen we er heen fietsen. Toen moesten we klimmen, eerst gewoon een trap op, later over de rotsen klimmen. Het was erg glad, dus moesten we oppassen. De waterval had 9 verdiepingen. Toen we bij de 9de verdieping waren gingen we zwemmen. Er zat opeens een bloedzuiger aan mijn voet. Ik schrok erg. Ik had een wondje, maar het deed geen zeer. De waterval heette Ya Roi.

Isabel schrijft:

We zijn 7 december de grens overgaan van Thailand naar Maleisie. Mama en Papa moesten veel dingen invullen om naar Maleisie te gaan. Aan elke kant was een markt, het was zondag, de drukste dag van de markt. We gingen die dag naar Kangar fietsen en moesten een hoge berg op, 5 km achter elkaar omhoog. In Maleisie zijn veel dingen chinees, zoals de eettentjes en winkeltjes. In Alor Setar was een hele buurt met chineze winkeltjes. En een hoge toren: de Menara Alor Setar.

Toen we nog in Thailand waren gingen met een boot naar een eiland (Ko Turatao, zie foto's boven) en omdat het water te laag was moesten we met een paar andere mensen en de fietsen overstappen op een longtailbootje. Bij de pier moesten we snel naar onze bungalow om niet nat te worden want het regende heel hard. We zijn naar een viewpoint geweest, het uitzicht was mooi en op de terugweg zag ik met mam en daan twee aapjes. Een aapje zat de ander te vlooien. Ook zijn we met een longtailboot naar een grot geweest waar vroeger krokodillen hebben gezeten. Het strand was daar mooi en toen pap, daan en tycho aan het zwemmen waren was Tycho geprikt door een kwal. Aapjes liepen gewoon los rond en ze deden gewoon de prullenbakken open en haalden alles overhoop.

P.s. Mam: het pakje in Satun was niet aangekomen, waarschijnlijk veroorzaakt door de bezetting van het vliegveld in Bangkok.

Een gewone dag en geen haast.

Inmiddels al weer bijna vijf weken op reis en we hebben al aardig een reizigersritme ontwikkelt. Dit betekent dat we goed in staat zijn om in veel tijd niet al te veel te doen. Een gewone dag (niet-fietsdag) zoals deze gewone maandag in november doen we alles in een rustig tempo. Dat betekent dat we zo tussen 6 en half zeven wakker worden. Soms ontbijten we in het hotel, soms op onze kamer. We hebben de niet geschreven regel dat twee keer per dag rijst (lunch, avondeten) genoeg is en rijst voor ontbijt is ook niet je van het, dus ontbijten we met zelf gekookte eitjes, broodjes, banaan en wat we op de markt gesprokkeld hebben (pannenkoekjes, samosa's). De ochtenden besteden we aan huiswerk (daarover later meer), iets in de buurt bekijken, een stadje verkennen, een grot bezoeken, een waterval bekijken, etc. Ook moeten er vaak kleine regelzaken worden gedaan(de was, informatie zoeken over hotels verder op de route, een spiegeltje voor op de fiets, etc).
Lunch is vaak fried rice of noodle soup (vooral Patries en Isabel vinden dit lekker). 's Middags even chillen en in de loop van de middag weer op pad of spelletjes doen. Als we in een stadje zijn proberen 's avonds bij een nightmarket ons eten bij elkaar te sprokkelen. Vooral de kinderen vinden dit leuk omdat er erg veel keus en ieder iets uit kan kiezen wat hij of zij lekker vindt. 's Avonds nog wat spelletjes en naar bed. Als we aan het strand zijn worden alle genoemde activiteiten vervangen door zwemmen. Qua spelletjes zijn momenteel vooral backgammon (Patricia en de kinderen) en schaken (Henk en de kinderen) populair. Ook voor Daniel en Tycho is het shoppen hier interessant. Je kunt hier nagemaakt voetbalshirst kopen voor weinig geld. Tycho loopt nu in Argentinie-uit en Chelsea-thuis en Daniel in Manchester-thuis.

Hoe gaat het ondertussen met iedereen? Daniel geniet van het reizen, hij vindt het eigenlijk overal leuk (in een stadje, op het strand, in een bootje). Hij proeft ook van alles en lust veel. Een beetje spicy vindt hij wel lekker. Daniel is fit, vrolijk en geniet van het avontuur. Isabel houdt er van om wat contact te maken met de mensen, wil betalen in restaurants, probeert thais te praten en zwaait terug naar mensen. In het begin was ze heel energiek, vorige week was het even wat minder. Een bleek koppie en een beetje prikkelbaar. Het fietsen is voor haar het vermoeiendst (kleine beentjes, kleinste wielen) dus houden we iets vaker een extra rustdag. En inmiddels heeft ze al weer babbels. Isabel hield altijd al van rijst en vindt hier het fruit erg lekker (ananas, mango). Tycho leeft bij de dag en elke dag bevalt hem wel. Hij wordt wild in het water en vindt de uitstapjes (naar een waterval, naar een tempel) erg leuk. Onder zijn parasolletje zit hij goed op de fiets. Hij is gister ook naar de kapper geweest. Hij krijgt veel aandacht van de mensen, waar hij niet altijd leuk vindt, vooral omdat de mensen de neiging hebben om even aan hem te voelen. We merken aan de kinderen dat het goed is geweest om in Thailand te beginnen: veel dingen zijn wel anders, maar aan de andere kant is Thailand in veel aspecten ook ontwikkelt.

Patricia haar haar groeit stukje bij beetje, en volgens haar wordt het reizen nog steeds leuker. Het snorkelen vorige week vond ze erg leuk en ook het fietsen vindt ze heerlijk. Henk vond vindt het eigenlijk vanaf dag 1 heerlijk om in Azie te zijn en geniet vooral van het bestuderen van een kaarten en het uistippelen van routes en het voor elkaar krijgen van dingen die in eerste instantie niet kunnen. Beiden vinden we het fietsen erg lekker: de vrijheid die het geeft, de inspanning die je moet leveren en je ziet en ruikt alles erg goed. Ook de vriendelijkheid van de mensen en de relaxte sfeer hier maken het aangenaam.

Al heel wat geschreven, maar toch eigenlijk heel veel niet. We trekken heel intensief met elkaar op en gisteren zeiden we nog tegen elkaar hoe soepel en relaxed dat gaat. We ondernemen en beleven veel met elkaar en doen veel spelletjes. De dagen gaan snel voorbij.

Inmiddels zijn we in Trang. We hebben vanaf Thung Song een bijna rondje gefietst. Eerst naar de kust (Pak Meng) daarna naar een eiland (Ko Muk: strand, grot ingezwommen, snorkelen en opeens veel blanke toeristen met babies) en nu dus in Trang. Trang is zo'n typische stad waar niet zoveel te beleven valt, niet te groot en niet te klein en vooral veel dagelijks leven. Voor ons een stadje waar we even blijven hangen. Van hieruit richting Maleisie. Ik schat nog zo'n week of twee in Thailand. We gaan richting Satun, om daar wellicht nog even naar een eiland (Ko Turatao) te gaan om vervolgens de grens met Maleisie over te steken. Leuk om een ander land in te gaan waar we nog niet zijn geweest, maar zoals wellicht duidelijk is: we hebben geen haast.

Foto's

Hierboven wat foto's van de afgelopen weken. Inmiddels zijn we met de trein van Chumphon naar Thung Song gereisd. Van hieruit fietsen we naar een nationaal park (Khao Luang) en daarna naar de westkust.

Kindernieuws!

Bericht van Isabel voor de kinderen van haar klas en verder voor iedereen:

We zijn nu bijna 3 weken in Thailand. Het is er anders. We mogen zelfs op de snelweg fietsen. De kokosnoten hangen aan de bomen en de guaves en de bananen ook. Maar de ananassen groeien aan planten die in de grond zitten. In sommige hotelkamers zitten salamanders, best schattig. Tycho heeft op zijn stuur een paraplutje tegen de zon en de regen. Sommige kamers zijn groot andere klein. Wij zien ook soms best veel apen. Ze hebben in Thailand wel patat en pizza, maar geen aardappel. Soms eten we heel heet en soms een beetje zoet, maar soms ook gewoon. Ze hebben in Thailand ook noedels met iets zoets erop en ook noedelsoep, best lekker. Ze hebben er ook heel lekker fruit. We zwemmen bijna elke dag in de zee, in de golf van Thailand en we hebben een beetje ver weg dolfijnen in de zee gezien. We zijn ook nog in een grot geklommen. In de zee hebben we een aangespoelde zeester gezien. Ik had hem gevonden. En ook op het strand een kwal met een kruis op zijn rug gezien. En ik ben ook nog jarig geweest, met taart, gezwommeni n een zwembad en s'avonds patat gegeten. Bedankt voor de leuke kaartjes voor mijn verjaardag! Doei. Isabel

Bericht van Daniel voor de kinderen van zijn klas en verder voor iedereen:
11-11-2008, Chumphon.
We zijn nu bijna 3 weken weg. Het is hier wel een beetje anders. Bijvoorbeeld het eten. Er is veel rijst en soms ook wel noedelsoep of noedels. Er zijn ook veel vruchten zoals kokosnoten, bananen, ananas en soms ook guave. Er zijn ook veel brommertjes en pick-ups. Er zijn ook veel zwerfhonden en honden. Soms ook wel een dode slang op de weg. We hebben al 330 km gefietst en al heel vaak gezwommen in de zee.
Het is warm, maar soms regent het of onweer. In Ban Phan Noi hadden we dolfijnen gezien de eerste dag dat we daar waren en de tweede dag ook. Ook hadden we een grot beklommen: eerst 430 meter omhoog klimmen en daarna een stukje naar beneden en je was er. In de grot was een tempel hij was niet super groot.
We haddden 2 keer een gouden buddha gezien, eentje van ver hij zat op een berg. En eentje van dichtbij.
Over een paar dagen willen we met de trein naar de west kust, maar eerst nog even chillen.


Ik geloof dat ik niet zo heel veel aan bovenstaande heb toe te voegen.
De afgelopen weken hebben we veel gefietst (en gewerkt aan het huiswerk fluistert Isabel me in) en de kinderen gaan echt als een speer. Hoewel de wegen goed zijn, is het soms behoorlijk heuvelachtig, maar zij vinden dat juist wel leuk (vooral naar beneden: topsnelheid Isabel 42 km per uur). Inmiddels stortregent het hier (al twee dagen) en willen we met de trein van hier naar het zuiden en hopen dan ergens rond Krabi aan de westkust te zitten om van daaruit omlaag naar Maleisie te gaan. Bedankt voor alle leuke mailtjes en reacties, we lezen ze graag!

Fietsen

De eerste fietskilometers zijn afgelegd! Na een aantal dagen acclimatiseren zijn we vorig weekeinde voor het eerst op de fiets gestapt. Als een klein optochtje trekken we door het Thaise land, aangemoedigd door de veelal toeterende mensen. Overstekende koeien, veel (blaffende) zwerfhonden en af en toe apen houden ons vooralsnog niet tegen. De wegen zijn zeer goed, wat het fietsen een stuk gemakkelijker maakt. Soms ontkomen we niet aan de Highway 4, maar we proberen zo veel mogelijk kleine landweggetjes te zoeken. Tot nu toe eindigen we aan de kust zodat we daarna een frisse duik in de Golf van Thailand kunnen nemen. Na een aantal dagen in een klein dorpje hebben we de donderdag en vrijdag weer gefietst. Nu iets verder (in totaal 80 km). De eerste dag lukte het niet goed om een hele fijne slaapplek te vinden, zodat we ergens langs de snelweg eindigden. De kinderen blijven nog steeds erg flexibel en accepteren alles wat er op hun af komt. Vandaag, 31 oktober, zijn we vroeg opgestaan en al voor tien uur waren we in Prachuap. Hier blijven we de komende dagen, om verdere plan de campagne te maken. De eerste indruk over het fietsen is dat het goed gaat, maar dat het belangrijk is om vroeg op te staan. Rond een uur of elf a twaalf is het vaak al behoorlijk warm, en 's middags fietsen is vooralsnog niet te doen.
De komende dagen blijven we in Prachuap Khirikhan, een heel gemiddeld Thais stadje met een goede nightmarket met veel verse vis. Op zulke dagen maken de kinderen hun huiswerk, checken we onze mail (bedankt voor de uitslagen jongens, we staan nog steeds bovenaan!), en doen een uitstapje. Zo is er hier een heuvel met 403 treden met bovenop een tempel van waaruit je een mooi uitzicht hebt. Bovendien wordt je vergezeld van hordes apen. Benieuwd wie er vanmiddag naar boven durft!

Patricia schrijft (ook eens wat):
Het valt me erg mee wat de kinderen allemaal eten, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is eten ze op straat ee gele rijst met kip, heeerlijk vonden ze het. Sommige dingen ook wel minder natuurlijk, 2 keer fried rice op een dag is wel wat veel..., mmaar ze krijgen ook wel chips of cakejes en al 2 keer frietjes. er is altijd wel wat te eten te vinden wat ze wel lekker vinden.
Nu spelen ze in het trappenhuis, buiten is het te warm, heetste moment van de dag.
Het ritme is 's ochtens op tijd opstaan, daarna wat doen, huiswerk, fietsen of een uitstapje. Daarna lunchen(rijst of noodles of noodlessoup), soms in de hotelkamer, soms ergens in ee restaurantje. daarna chillen zij met de nintendo's wij met een boek. Daarna samen spelletjes doen, daarna weer zwemmen of een ander uitstapje en daarna weer een restaurantje zoeken om lekker te eten (rijst, noodles,kip, mixed vegetables met seafood, omeletje, thaise kroeppoek) voor iedereen wat.

De thai houden volgens mij erg van kinderen, ze krijgen veel positieve aandacht, tycho wordt er wel eens verlegen van. Op de fiets vinden ze ons erg grappig, er wordt veel gelachen als we langsfietsen.

Daan en Is zijn net met zijn tweeen in een winkeltje wat lekkers gaan halen, knap dat ze dat durven. De prijzen zijn hier gewoon vast, we hoeven dus niet constant af te dingen. Nu zit een Thaise mevrouw Isabels haar te doen, Isabel vind die aandacht wel leuk.

Ze zijn blij dat we er zijn!

Inderdaad, het lijkt wel of de Thai blij zijn dat we er zijn. In de loop van de eerste dag in Thailand zijn Daniel enigzins verbaasd: het lijkt wel of de mensen hier blij zijn dat we er zijn! De Thai zijn erg vriendelijk, zeker tegenover de kinderen zijn ze heel aardig en vooral de kleine Tycho moet zich aardig wat laten wel gevallen. Ze lachen naar hem en af en toe voelen ze ook even aan zijn arm of gezicht. Maar ze doen dat op zo'n vriendelijke manier dat hij het wel prima vindt.
In meerdere opzichten valt Thailand als een warme deken over ons. De warmte, de geuren, het eten, de mensen: het is volop Azie waar we in terecht zijn gekomen.
En dat na een vermoeiende reis in het vliegtuig. Het vliegen viel de kinderen een beetje tegen: saai, weinig ruimte en slecht geslapen. Toen de volgende dag op het vliegveld in Bangkok de beloofde busjes die ons naar Hua Hin zouden brengen er niet waren, besloot Daniel op het vliegveld nog even een tukje te doen. Uiteindelijk arriveerden we woensdag eind van de middag op ons resortje, waar het al direct erg prettig was dat we voor de eerste dagen een zwembad bij ons verblijf hebben.
Ondertussen zijn we al redelijk gewend aan het Thaise leven. De kinderen zijn erg flexibel en voelen zich snel vertrouwd. Isabel durft met behulp van haar aanwijsboekje in een restaurantje zelf te vragen waar het toilet is. Het zwembadje is zoals gezegd erg prettig om af en toe de ergste warmte van ons af te spoelen, hoewel het met dertig graden en af en toe een tropisch regenbuitje ook nog wel mee valt. Ook het eten gaat goed en we zijn al een keer met de tuk-tuk naar de stad gegaan. Het slapen gaat ook goed, we zijn door de slechte nacht in het vliegtuig al snel ingesteld op het feit dat het hier vijf uur vroeger is.
Henk en Patries hebben beide al een stukje gefietst om een idee te krijgen van hoe het is om hier te fietsen. Morgen moeten we uit ons resortje, en gaan we met z'n allen op de fiets, een stukje verderop langs de kust richting het zuiden.

Al met al zijn de eerste dagen dus goed verlopen. We zijn blij dat we er zijn!!

Alles ingepakt?

Dit is alles, tenminste wat we mee gaan nemen. Het valt ons reuze mee. 4 fietsen, een aanhangfiets, 4 of 6 fietstassen achter, 4 fietstassen voor, een extra tas voor achterop, schoolspullen, boekjes, dé voetbal, medicijnen, reserve onderdelen voor de fietsen en zo nog heel wat zaken van de paklijkst.

Het is best een opgeruimd gevoel om alles wat je nodig hebt tot een minimum te beperken en het daar mee te doen. En we fietsen de wereld niet af natuurlijk, ook in Azie zullen we nieuwe kleding kopen. Maar af en toe een nieuwe Donald Duck per luchtpost is natuurlijk erg welkom!

Herfstvakantie na een hete Thailand-middag

De herfstvakantie is begonnen! Daarmee hebben de kinderen hun laatste schooldag achter de rug. En wat voor één!
Tycho kwam thuis met een dikke kus van juf Margot en daar werd hij toch wel een beetje verlegen van! Isabel had van alle kinderen van de klas een wereldkaart gekregen met daarop gelukwensen en een tekening van iedereen.
In groep 6 had juf Gea een echte Thailand-middag georganiseerd. Er waren lekkere hapjes (hoewel: hete nootjes!) en er was kokosnootmelk die toch minder lekker smaakte dan het lijkt. Een kaart van Thailand, een film, budhabeeldjes, een budhakussen! Gister was er al een Thaise vlag gemaakt. Ook hadden de kinderen uit de klas een mooi dagboek gemaakt, waarin een ieder alvast wat had geschreven. En ja hoor: we zullen oppassen voor enge ziektes en lekke banden!

Vriend Joris had (samen met zijn moeder) een prachtig foto-album gemaakt zodat we af en toe nog naar de school, de buurt en natuurlijk naar Joris zelf kunnen kijken.

En, hebben de kinderen er al een beetje zin in? Daniel en Isabel krijgen er inderdaad steeds meer zin ('ik vind het leuk om te gaan, maar een beetje stom dat we zo lang gaan') en kunnen het ook enigzins bevatten. Zo lang ze nog hier zijn, gaat hun leven hier natuurlijk gewoon door, en daar genieten ze ook erg van. Tycho stelt dagelijks de vraag: 'Waaarom gaan we eigenlijk naar Thailand?' Het blijkt toch moelijk om dit aan een 5-jarige uit te leggen. Momenteel lijkt dan ook voor hem het beste te zijn om te vertellen dat we over 26 weken gewoon weer terugkomen.

Wat zijn onze plannen?

We vertrekken volgende week dinsdagochtend per trein naar Dusseldorf. Vandaar vliegen we 's avonds om 17.20 uur naar Bangkok. De volgende ochtend om 9.00 Thaise tijd (4.00 uur nl tijd) landen we daar. Wilden we eerst nog direct doorvliegen, nu hebben we bedacht om een uur of twee onder Bangkok (zuidwaarts, op het smalle stuk zeg maar) te acclimatiseren in Cha'am of Hua Hin. Dit is qua weer en qua vervolg de beste optie. Na een tijdje zullen we afzakken richting het zuiden, tenminste zoals we het nu hebben bedacht, en we willen eigenlijk vlot door Thailand (voor zover dat kan op een fiets met drie kinderen natuurlijk) richting Maleisie. Een en ander zal natuurlijk afhangen van hoe het gaat.

Kaal

Ieder bereid zich voor op zijn eigen manier. Het filmpje spreekt voor zichzelf: Patries bereidt zich voor op het warme weer door ook het laatste restje haar te verwijderen. 25 mm is er nog over: lekker fris om het hoofd!

Overigens is ons lijstje nagenoeg afgewerkt. De komende dagen staan in het teken van afscheid nemen: de laatste turntraining, de laatste voetbaltraining, de laatste schooldagen, vrienden en familie voor de laatste keer ontmoeten. En langzaam maar zeker vooruit dromen: over een week zitten we in het vliegtuig, over 8 dagen met ons voeten in het zand. Een dezer dagen meer over onze plannen.

Op veler verzoek: voor én na:

Voorbereiding: nog 8 keer eten

Hoe bereid je jezelf voor op een half jaar fietsen in Azie? En wat momenteel nog belangrijker is: hoe bereiden we de kinderen er op voor.
Patries en ik zijn al vrij van af 1 oktober. De eerste dagen genoten we volop: de vrijheid en het niet hoeven werken en de naderende reis gaven ons veel energie. De eerste dagen werkten we dan ook driftig ons lijstje af en vlak voor de kinderen uit school kwamen zeiden we dan tegen elkaar: we hebben weer veel gedaan vandaag! En dan hadden we ook nog tijd om even rustig te wandelen, uitgebreid koffie te drinken etc. In de loop van de vorige week vloog het me even aan: we gaan echt! Langzaam nam de spanning bezit van me, enige nervositeit is mij niet vreemd. Hoe gaan de kinderen reageren, ontnemen we ze niet van alles, wat moet ik als boerenzoon nou met zo'n reis etc. Gelukkig heeft Patries daar toch minder last van, wel enige kriebels, maar toch vooral zin om te gaan. Ze liep vandaag dan ook nog ontspannen de vier mijl met een jongere van haar werk.
Ons lijstje is inmiddels aardig geslonken en ook de kinderen raken langzaam aan voorbereid. Een afvinklijstje met de dagen voor Tych, een menulijst voor de komende week wat we allemaal nog willen eten nu het nog kan, de tassen al voorzichtig een beetje gepakt en een videotje over Thailand gekeken om alvast een beetje in de stemming te komen. En natuurlijk spelen we veel potje Op Stap, het nostaligische fietsspel, om de nodige fietsvibes te kweken.

We gaan, en zij gaan mee!

Voor ik het vergeet en de komende dagen ga uitweiden over de voorbereidingen, even de reizigers voorstellen: Tycho (5 jaar), Daniel (9 jaar) en Isabel (bijna 8 jaar).

Coole shirts!

Woensdagmiddag 8 oktober. Een pakketje bij de post verstoorde onze middagvoorbereidingen. Wat bleek: twee coole shirts met achterop www.bakkersbikeblog.blogspot.com. Hmm, mij zij het niets, Patries ook niet. Internet bood al snel de uitkomst: Karin en Bob schenken ons twee retro/dance-coole t-shirts en deze blog waarop de komende periode ons verblijf in Azie te volgen is. Dank! Vanaf vandaag zullen we regelmatig verslag doen, voorlopig nog even van de voorbereidingen, want we vertrekken pas de 21e oktober. Hoewel, dat is natuurlijk al over 12 nachtjes!

Hoi Henk en Patricia

Hey boy
Hey girl
superstar deejay

Here we go !!!!!!!!!






Daar gaan jullie dan.

Onwijs veel plezier.

Veel liefs,

Bob en Karin

PS Bel ons voor jullie inloggegevens, dan blijft iedereen op de hoogte van het thaise wel en wee.